بهار بی خزان، روی محمد(ص)
بهشت جاودان، کوی محمد(ص)
معطر ساخت گلزار جـــــهان را
شمیم تار گیســـــوی محمد(ص)
هفده ربیع الاول،
سالروز طلوع خورشید پرفروغ آسمان علم الهی
و برگیرنده نقاب از چهره حقایق،
امام جعفر صادق علیه السلام بر همه مسلمانان عالم مبارک باد.
تا نام تو برده میشود،
چراغ های صلوات، در جان لحظه ها فروزان میشوند.
تا فضیلتی از تو گفته میشود،
دلها از بوی گل محمدی زنده می شوند. یاد نویدبخش تو،
دربهای صبح را به رویِ ما می گشاید.
قرآن تو، نزدیکترین راه رهایی است و نهج الفصاحه ات،
پاکترین مبحث بندگی.........
سینه آتش گرفته ام را به حراج گذاشته ام.
مرا بخرید ای روزهای خاکستر گرفته!
دفنم کنید زیر الوار سوزان مهجوری!
رهایم کنید در رنج بیحساب دوری!
چگونه نسوزم ، وقتی او هست و من از دیدنش محرومم؟!
چگونه خاکستر نشوم ، وقتی آتش عشقش را آبی نیست ؛
وقتی نامش هست و خاطرهای از سیمایش نیست؟!
اما زندگی خوش است بر کام عاشقان ،
تا آمدنش ، به دق الباب دل عاشق میآید.
جوابم بده ، ای محل اسرار آسمانها ،
ای صاحب دیوان بارگاه ربوبی! من ، یک کهکشان سؤالم؛
سیارهای کوچک در «راه مکه» آمدنت.
خورشید منظومه آل یس!
کدامین مدار ، گرد سیمای آسمانی تو میگردد؟
کدامین کهکشان ، نشانی حقیقت افکار و اجداد اهورایی توست؟
من یک آسمان سؤالم. مرا در انبوهی راه ها و کوره راه ها،
در جنگ امید و ناامیدی، رهنمون باش!
